Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο και Οδοντιατρική

 Στη σημερινή ανάρτηση θα ασχοληθούμε με ένα φαινομενικά άσχετο θέμα.Τη συνήθεια που έχουν ορισμένοι να φοράνε ή να μη φοράνε ζώνη ασφαλειας και τις επεκτάσεις που τυχόν έχει για τα δόντια μας,ειδικά την περίοδο αυτή,που  χρησιμοποιούμε το αμάξι,λίγο περισσότερο για τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις και όχι μόνον!

                         


            "Μα καλά γιατρέ όλα πια συνδέονται με την οδοντιατρική;Όλα;"
                             
Για να δούμε αν θα καταφέρω να σας πείσω για την σύνδεση

Πρώτα πρώτα δε θα μπω στη διαδικασία να πω πόσο σημαντική είναι η χρήση ζώνης ασφαλείας στην οδήγηση,και πόσο τεκμηριωμένα βοηθάει τόσο στην αποφυγή θανάτων κατά την πρόσκρουση αλλά και σοβαρών αναπηριών.Αυτά λίγο ως πολύ είναι γνωστά.Γνωστό επίσης είναι ότι οι Έλληνες στην Ελλάδα(όχι στο εξωτερικό όπου συμμορφωνόμαστε) χάνουμε στο χρόνο πάνω το πλυθησμό μιας μικρής κωμόπολης από δυστυχήματα.Αυτό δεν είναι στη θεματολογία του ιστολογίου,οπότε σταματάω την παρένθεση.

                           


Πάμε λοιπόν στην απευκταία περίπτωση που εμπλεκόμαστε σε ατύχημα και δε φοράμε ζώνη.Σίγουρα και αναλόγως της δύναμης της πρόσκρουσης,εκτός από χέρια-πόδια που είναι τα πρώτα που θα επηρρεαστούν από την πρόσκρουση,θα χτυπήσουμε το κεφάλι μας κάπου,είτε αυτό λέγεται τιμόνι-αερόσακο είτε ακόμα χειρότερα ταμπλό ή παρμπριζ.Αυτό τί σημαίνει πρακτικά;

                                   

  H απάντηση είναι: "Τραυματισμό στο πρόσωπο".Και σύμφωνα με ερευνες,"οι συμμετέχοντες σε ατύχημα που δε φοράνε ζώνη ασφαλείας,έχουν πολλαπλάσιες πιθανότητες να πάθουν κάταγμα στο πρόσωπο σε σύγκριση με αυτού που φοράνε ζώνη ασφαλείας!
Kαι φυσικά εκτός από τραυματισμό ή σοβαρότερα κάταγμα στο πρόσωπο,είναι αυξημένες και οι πιθανότητες να χτυπήσουν και τα δόντια κατά την πρόσκρουση,με αποτέλεσμα κάταγμα δοντιών ή και κάποια απώλεια δοντιών.
  Για την ασφάλειά σας λοιπόν,επειδή λάθη γίνονται φοράτε πάντα τη ζώνη ασφαλείας.Σας γλιτώνει από πολλά παρατράγουδα!!

Ελπίζω να σας ενημέρωσα..Πάντα να οδηγάτε με προσοχή!

                                    



Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Καλά Χριστούγεννα!!



Σε όλους τους αναγνωστες του ιστολογίου,και όχι μόνο,από καρδιάς καλά χριστούγεννα και χρόνια πολλά με υγεία και πολλά πολλά χαμόγελα!




               


Και μην ξεχνατε,τωρα με τα γλυκά,να βουρσίζετε λιγάαακι καλύτερα!!

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Μέρη του δοντιού

Θέμα της σημερινής ανάρτησης, αποτελούν τα μέρη του δοντιού!


          


  Είναι πολύ παράξενο για ένα οδοντίατρο που ασχολείται καθημερινά με τα δόντια να σκεφθεί να αναλύσει τα μέρη του δοντιού.Κι όμως ορισμένες φορές οι απλές αναρτήσεις ή μάλλον οι αναρτήσεις που ασχολούνται με πράγματα τα οποία θεωρούμε απλά,είναι και οι πιο πετυχημένες.

  Βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα την τυπική ανατομία του δοντιού.

Ανατομία Δοντιού














Πηγή


  Ας πάμε να αναλύσουμε έναν-έναν τους όρους.Υπενθυμίζω για οδοντιατρικούς όρους μπορείτε να ανατρέξετε στις αναρτήσεις Οδοντιατρικοί όροι Α-Κ και Οδοντιατρικοί όροι Λ-Ω.

  Το δόντι αποτελείται καταρχήν από τη μυλη και τη ρίζα.Η μύλη είναι το τμήμα του δοντιού που φαίνεται στο στόμα και με το οποίο γίνεται  το κόψιμο/σχίσιμο/πολτοποίηση της τροφής,ενώ η ρίζα το τμήμα εκείνο του δοντιού που είναι μέσα στο κόκαλο(φατνίο).

  Λίγα στοιχεία για τη μύλη του δοντιού.Η μυλη εξωτερικά αποτελείται από την αδαμαντίνη(σμάλτο του δοντιού),που είναι από τις πιο σκληρές ουσίες στο ανθρώπινο σώμα και εσωτερικά από την οδοντίνη του δοντιού.Η αδαμαντίνη δεν έχει το ίδιο πάχος σε όλα τα δόντια.
  Κάτω από το στρώμα της οδοντίνης του δοντιού,υπάρχει το νεύρο του δοντιού(πολφός).Ο πολφός είναι υπεύθυνος για να "νιώθει" το δόντι τα διάφορα ερεθίσματα και να αντιδρά συνήθως με πόνο πχ στο ζεστό ή στο κρυο.
Για να τα συνδέσουμε λιγάκι με τα σφραγίσματα και το πώς χαλάνε τα δόντια σας λέω το εξής.Τα μικρόβια καταστρεφουν πιο δύσκολα την αδαμαντίνη,στη συνεχεια την οδοντίνη και αν τα αφήσουμε καταλήγουν στο νεύρο του δοντιού.Περισσότερα για τα σφραγίσματα θα βρείτε στην αντίστοιχη ανάρτηση
  Η ρίζα του δοντιού περιβάλλεται εξωτερικά από οστεΐνη.Η οστεΐνη είναι έτσι διαμορφωμένη για να έρχονται και να την "αγκαλιάζουν" οι ίνες περιρριζίου(περιρρίζιο),δηλαδή τα ούλα,συντελώντας έτσι στη συγκράτηση του δοντιού στο οστό.Το περιοδόντιο,δηλαδή τα ούλα,είναι αυτά που "πέφτουν" κατά τη διάρκεια της περιοδοντικής νόσου.Έτσι το δόντι χάνει σε προστασία και σε στηριξη και ξεκινλαει να κουνιέται.Το δόντι στο οστό,χάρις στις ίνες περιρριζίου, δεν είναι άκαμπτο,όπως πχ το εμφύτευμα.Έχει μια μικρή φυσιολογική κινητικότητα και μια δυνατότητα να χαλαρώνει και να απορροφά τα διάφορα χτυπήματα τόσο κατά τη μάσηση όσο και κατά διάφορες συνήθειες όπως το τρίξιμο των δοντιών(βρυγμός).Μην ξεχνάμε ότι οι δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά τη μάσηση είναι πολύ μεγάλες
  Ένα σημαντικό ανατομικό σημείο της ρίζας είναι το ακρορρίζιο,δηλαδή το άκρο της ρίζας,από το οποίο ο πολφός(δηλαδή το νεύρο),συνδέεται με την αγγείωση και τη νεύρωση του οργανισμού.Όταν κάνουμε απονεύρωση(βλέπε αντίστοιχη ανάρτηση),ουσιαστικά αφαιρούμε και κλείνουμε το ακρορρίζιο ερμητικά,για να εμποδίσουμε μικρόβια να μπουν στο εσωτερικό του δοντιού.  

Στη σημερινή ανάρτηση έχω αρκετές παραπομπές από προηγούμενες αναρτήσεις,οι οποίες πιστεύω θα λειτουργήσουν επεξηγηματικά σε οποιαδήποτε απορία σας.

Ελπίζω να σας ενημέρωσα.Και μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε!

              

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Φόβος της επίσκεψης στον Οδοντίατρο

Θέμα της σημερινής ανάρτησης αποτελεί για ακόμα μια φορά ο φόβος του οδοντιάτρου και η τάση που έχουν κάποιοι ασθενείς να μην πηγαίνουν ή να φοβούνται τόσο πολύ για την επερχόμενη επίσκεψη και τα αποτελέσματα αυτού του φόβου,όχι στους ίδιους αλλά στα παιδιά τους.

Αντιγράφω μια ανάρτηση από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: 

"Aποτελεί κοινό μυστικό ότι μικροί και μεγάλοι φοβούνται τον οδοντίατρο και οι μέχρι τώρα μελέτες έχουν δείξει ότι ο φόβος αυτός μεταδίδεται συνήθως από τους γονείς στα παιδιά τους. 

Μια νέα ισπανική έρευνα, για πρώτη φορά, αποκαλύπτει ότι ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα, είναι ο μπαμπάς (όταν φοβάται ο ίδιος) που παίζει τον ρόλο-κλειδί για τη μετάδοση του οδοντιατρικού φόβου στα παιδιά.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Μαδρίτης «Χουάν Κάρλος», με επικεφαλής την Αμέρικα Λάρα-Σασίδο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό παιδοδοντιατρικής "International Journal of Paediatric Dentistry", μελέτησαν 183 παιδιά ηλικίας επτά έως 12 ετών, καθώς και τους γονείς τους, αναφορικά με τις φοβίες τους για τον οδοντίατρο.

Οι Ισπανοί επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι όσο υψηλότερος είναι ο φόβος για τον οδοντίατρο σε ένα μέλος της οικογένειας, ιδίως σε έναν από τους δύο γονείς, τόσο περισσότερο ο φόβος αυτός μεταδίδεται και στα άλλα μέλη. Αυτό που αποκάλυψε η έρευνα, είναι ότι ο φόβος του πατέρα μετράει πολύ περισσότερο από τον φόβο της μητέρας.

«Τα παιδιά φαίνεται να δίνουν πρωτίστως προσοχή στις συναισθηματικές αντιδράσεις των πατέρων τους, όταν σχηματίζουν τη δική τους άποψη για το πόσο πρέπει να τους αγχώνει ο οδοντίατρος», δήλωσε η Λάρα-Σασίδο.

Συνεπώς, όπως ανέφερε η ίδια, ακόμα κι αν η μητέρα περνάει καθησυχαστικά μηνύματα στα παιδιά για τον οδοντίατρο, αν ο πατέρας φοβάται, τότε η δική του αντίδραση είναι τελικά αυτή που θα επηρεάσει περισσότερο και τις ανάλογες αντιδράσεις των παιδιών.

Οι ερευνητές επισημαίνουν την ανάγκη να γίνει η σχετική «προπαγάνδα» στους γονείς, ιδίως στους πατέρες, ώστε να μην φοβούνται τον οδοντίατρο ή τουλάχιστον να μη το δείχνουν μπροστά στα παιδιά τους, επειδή θα τα επηρεάσουν αρνητικά και μετά, καθώς αυτά θα μεγαλώνουν, θα είναι πιο δύσκολο να αποβάλουν τη συγκεκριμένη φοβία - με μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες για την υγεία των δοντιών τους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι σημαντικό μέσα στην οικογένεια τα παιδιά να αντιλαμβάνονται μια «χαλαρή» στάση των γονιών τους απέναντι στην προοπτική επίσκεψης στον οδοντίατρο, ώστε να τους εμπεδωθεί η αντίληψη ότι δεν πρόκειται να μπουν σε…μπελάδες."



Σε αυτήν την εποχή ο φόβος του οδοντιάτρου μπορεί να δικαιολογείται προφασιζόμενοι το κόστος που έχει η οδοντιατρική θεραπεία.Αλλά αυτό αποτελεί μόνο πρόφαση,και όχι τον πραγματικό λόγο.

Για το θέμα των παιδιών και της επίσκεψής τους στον οδοντίατρο έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερη αναρτήση. Όπως και σε άλλη ανάρτηση έχουμε θίξει τη σημασία της επίσκεψης στον οδοντίατρο όχι όταν πονάει το παιδί,δηλαδή όταν υπάρχει πρόβλημα,αλλά προληπτικά.
 Οι γονείς αποτελούν πρότυπα για το παιδί,και βάση της δικής τους συμπεριφοράς διαμορφώνονται συνήθειες και καταστάσεις.Δώστε το καλό παράδειγμα στα παιδιά σας.

Ελπίζω να σας έδωσα τροφή για σκέψη.Καλά βουρτσίσματα!!

                        

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Γιατρέ μου έσπασε η μασέλα..!

Θέμα της σημερινής ανάρτησης και κλείνοντας τον κύκλο των αναρτήσεων για τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στους φέροντες κινητή προσθετική εργασία είναι και η ακόλουθη δήλωση

          Γιατρέ,μου έπεσε η μασέλα και έσπασε.Τί κάνουμε;



Πρώτα πρώτα δεν την ξαναφοράμε μέχρι να πάμε στον οδοντίατρο.Αν είμαστε τυχεροί,η ολική οδοντοστοιχία έχει σπάσει σε δύο κομάτια,τα οποία εμφανώς ταιριάζουν το ένα με το άλλο και όχι σε πολλά μικρότερα κομάτια.Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε μια ολική οδοντοστοιχία που έσπασε σε δύο κομμάτια και ο κάτοχος της την κόλλησε με στιγμιαία κόλλα.Φυσικά ξανάσπασε,την ξανακόλλησε,αλλά δε εφάρμοζε.Έτσι ήρθε στο ιατρείο να την κολλήσουμε επαγγελματικά!


Στην περίπτωση που έχουμε μια σπασμένη οδοντοστοιχία,δεν προσπαθούμε να την φτιάξουμε μόνοι μας,αλλά πηγαίνουμε στον οδοντίατρο. Ο οδοντίατρος βεβαιώνεται ότι όντως συγκολλάται,την αφήνουμε και την παίρνουμε μετά από λίγες μέρες κολλημένη,γυαλισμένη και έτοιμη.Συνίσταται να ακολουθήσει και γέμισμα της οδοντοστοιχίας,για να είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει γίνει κάποιο έστω και μικρό λάθος στη διαδικασία της συγκόλλησης,πχ μια μικροανωμαλία ή κάτι άλλο που εμποδίζει την οδοντοστοιχία να "βεντουζώσει",δηλαδή να εφαρμόσει ερμητικά στα ούλα.Εδώ και το χιλιοστό μετράει.Έτσι τα ραντεβού είναι μεν αυξημένα κατά ένα,αλλά εξασφαλίζουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό!



Αν τώρα έχει σπάσει σε περισσότερα κομμάτια,είναι λιγάκι πιο σύνθετη η διαδικασία.Παίρνουμε ένα αποτύπωμα των ούλων,για να κάνουμε ένα εκμαγείο,το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε σαν μητρα για να ευθειάσουμε τα κομμάτια στη θέση τους και προχωρούμε στη συγκόλληση.Φυσικά όσα περισσότερα κομμάτια έχει γίνει η οδοντοστοιχία,τόσο λιγότερο πιθανό είναι να συγκολλάται και να χρειαστεί να την επαναλάβουμε.
  Ελπίζω να σας ενημέρωσα για το πώς θα αντιμετωπίσετε το πρόβλημα της σπασμένης οδοντοστοιχίας.
Και μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε!


Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Τι είναι γέμισμα μασέλας;

  Θέμα της σημερινής ανάρτησης είναι κάτι που έχουμε αναφέρει επιγραμματικά σε παλαιότερη ανάρτηση.

Τι κάνουμε όταν η μασέλα μας(τεχνητή οδοντοστοιχία)δεν εφαρμόζει καλά στο στόμα,κοινώς "παίζει"!

                                          

Η ανάρτηση αυτή θα αποτελέσει τη μία από τις δύο αναρτήσεις σχετικά με τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν οι φέροντες κινητές προσθετικές αποκαταστάσεις(μασέλες/μηχανάκια ή πιο επιστημονικά ολικές/μερικές οδοντοστοιχίες).

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ : Τόσο οι ολικές όσο και οι μερικές οδοντοστοιχίες δεν παύουν να αντικαθιστούν τα δόντια μας και να είναι και αυτές "δόντια μας".Μην τις αντιμετωπίζετε με έχθρα ή σαν αναγκαίο κακό.Όλοι όσοι φοράτε μια τέτοια προσθετική αποκατάσταση σίγουρα θα προτιμούσατε τα κανονικά σας δόντια,αλλά αν αγαπήσετε και αυτά τα "τεχνητά"μεν,δόντια δε,και τα προσέχετε όπως προσέχατε τα κανονικά σας δόντια,μόνο κέρδος και όφελος θα έχετε.

 Μετά από αυτήν την παρένθεση,πάμε πρώτα πρώτα να δούμε γιατί η ολική οδοντοστοιχία μας ξεκινάει να μην εφαρμόζει καλά.Έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερη ανάρτηση για την ολική οδοντοστοιχία(μασέλα) και τη μερική οδοντοστοιχία(μηχανάκι).
  Όταν αφαιρεθουν τα δόντια και κάνουμε τη μασέλα μας,ακουμπάει μόνο στα ούλα.Επειδή δεν υπαρχουν δόντια,ο οργανισμός θεωρεί ότι το οστό(κόκαλο) κάτω από τα ούλα δεν χρειάζεται να είναι τόσο πυκνό.Οπότε ξεκινάει η απορρόφηση του οστού,με αποτέλεσμα να πέφτουν και τα ούλα.




Dentures can accelerate bone loss

Επειδή η οδοντοστοιχία ακουμπάει στα ούλα,και μάλιστα έχει φτιαχθεί για να ακουμπάει στα ούλα όπως ήταν και όχι όπως έγιναν μετά την απορρόφηση,χάνει την εφαρμογή της και ξεκινάει να "παίζει" μέσα στο στόμα ή να βγαίνει πολύ εύκολα κατά τη διάρκεια ενεργειών όπως πχ χασμουρητού ,ομιλίας,μάσησης κτλ.
  Αν η μη εφαρμογή δεν μας προκαλει μεγάλα προβλήματα,μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια στερεωτική κρέμα ή αλλιώς κόλλα πχ corega,fixodent κ.α.

              


Προσοχή : Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούμε στερεωτική κρέμα αν δεν υπάρχει πρόβλημα με την εφαρμογή της οδοντοστοιχίας.Οι οδοντοστοιχίες έχουν κατασκευαστεί έτσι ώστε να εφαρμόζουν καλά χωρίς τη χρήση βοηθητικών μέσων,"βεντουζώνοντας" στα ουλα.

Όσο όμως προχωράει ο καιρός η στερεωτική αυτή οδοντόκρεμα θα είναι όλο και λιγότερο αποτελεσματική,με αποτέλεσμα να πρέπει να πάμε στον οδοντίατρο για να "γεμίσουμε" την οδοντιαστοιχία.Η διαδικασία αυτή λέγεται "Αναγόμωση".

                                Τί είναι η "Αναγόμωση" οδοντοστοιχίας;

  Ουσιαστικά είναι το γέμισμα της βάσης της οδοντοστοιχίας,δηλαδη της μεριάς που ακουμπάει στα ούλα,με υλικό,για να εφαρμόζει στα ούλα,όπως είναι τώρα,αφού δηλαδή έχουν "πέσει" και απορροφηθεί.


Η διαδικασία γίνεται σε δύο ραντεβού.Στο πρώτο ραντεβού παίρνουμε ένα καινούριο αποτύπωμα,βάζοντας υλικό στην οδοντοστοιχία και χρησιμοποιώντας την σαν αποτυπωτικό δισκάριο.

Το ροζ υλικό είναι το υλικό που χρησιμοποιούμε για να αποτυπώσουμε τα ούλα,στην καινούρια κατάσταση.Συμπτωματικά είναι ροζ.Υπάρχουν και υλικά άλλων χρωμάτων.

  Στο δεύτερο ραντεβού,παραδίδουμε την οδοντοστοιχία γυαλισμένη και έτοιμη,βλέποντας αν ενοχλεί καθόλου τον ασθενή.

Εκεί που ενοχλεί("χτυπάει") λειαίνουμε λιγάκι,για να μην τραυματίζει τα ούλα.
Η ίδια διαδικασία μπορεί και να ακολουθηθεί και για μερικές οδοντοστοιχίες("μηχανάκια").
 
Ελπίζω να σας ενημέρωσα.Και μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε! 

               


Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Γιατί βγάζουμε δόντια στην ορθοδοντική θεραπεία;


Θέμα της σημερινής ανάρτησης αποτελεί μια συνήθης διαδικασία κατά τη διάρκεια της ορθοδοντικής θεραπείας,που είναι η εξαγωγή των δοντιών.Αναλύσαμε σε παλαιότερη ανάρτηση το ποιά είναι τα δόντια αλλά και τους λόγους για τους οποίους μπορούν να εξαχθούν τα δόντια και αναφέραμε την έκφραση «.. μπορεί να χρειάζεται εξαγωγή λόγω ορθοδοντικής θεραπείας».
 

Τί σημαίνει αυτό;




Πρώτα πρώτα ορθοδοντική θεραπεία είναι η διαδικασία με την οποία τα δόντια ευθυγραμμίζονται στο στόμα και διορθώνεται ο τρόπος που δαγκώνουμε.Αυτό γίνεται με ακίνητα ορθοδοντικά μηχανήματα(σιδεράκια) και για χρόνο ανάλογο με την αιτιολογία του προβλήματος.

                                 

 Δηλαδή δεν έχουμε έναν ελάχιστο και έναν μέγιστο χρόνο στον οποίο φοράμε τα σιδεράκια,αλλά αυτό εξαρτάται από τη φύση του προβλήματος.Όταν τα βγάλουμε,τότε φοράμε το «μασελάκι» ή επί το πιο επιστημονικό το μηχάνημα διατήρησης της ορθοδοντικής θεραπείας(αγγλιστί retainer) για να εμποδίζουμε τα δόντια να ξαναστραβώσουν.

Μετά από αυτήν τη μεγάλη παρένθεση συνεχίζω.

  Μπορεί λοιπόν το πρόβλημα το οποίο θέλουμε να διορθώσουμε να είναι πρόβλημα συνωστισμού,δηλαδή τα δόντια να είναι τόσο κοντά το ένα με το άλλο που δεν είναι τόσο εύκολο να ισιώσουν,λόγω έλλειψης χώρου.





  Στην περίπτωση αυτή τόσο για λόγους επιτάχυνσης της ορθοδοντικής θεραπείας,όσο και για λόγους διευκόλυνσης της θεραπείας,καταφεύγουμε στην εξαγωγή δοντιών,υγιών κατά τα άλλα,συνήθως των πρώτων προγόμφιων.Και συνήθως μιλάμε και για τους τέσσερις πρώτους προγόμγφιους(άνω και κάτω)

                 Και γιατί γιατρέ τους πρώτους προγόμφιους;

                       

Οι πρώτοι προγόμφιοι είναι εν πολλοίς όχι και τόσο χρήσιμα δόντια,μια και ναι μεν αλέθουν τις τροφές,όπως όλα τα πίσω δόντια,αλλά συμμετέχουν σε μικρότερο βαθμό,λόγω μεγέθους στη διαδικασία αυτή.Άρα είναι κατά κάποιο τρόπο «εξιλαστήρια θύματα» όταν θέλουμε να εξάγουμε δόντια.Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι λόγω εξέλιξης,τείνουν να μην υπάρχουν στο στόμα.Ειδικά σε περιπτώσεις διαταραχής του αριθμού των δοντιών(ολιγοδοντία) είναι ένα από τα δόντα που απουσιαζουν,σε τέτοια συχνότητα μάλιστα,που εικάζεται ότι ο άνθρωπος του μέλλοντος πιθανώς να μην έχει τα δόντια αυτά στο στόμα του.

        Ναι αλλά γιατρέ βγάζουμε υγιή δόντια;Δεν είπαμε ελάχιστη παρέμβαση;

                                            

Αγαπητοί αναγνώστες,δεν θέτω εγώ τους κανόνες.Η ορθοδοντική θεραπεία γίνεται από εξειδικευμένους οδοντιάτρους,τους ορθοδοντικούς.Εφ’όσον μου πει ο εξειδικευμένος οδοντίατρος ότι πρέπει να γίνει η εξαγωγή για να προχωρησει η ορθοδοντική θεραπεία θα την κάνω.


                   

  Άλλο πράγμα η μικρής διάρκειας αισθητική ορθοδοντική ενηλίκων,την οποία κάνω και στην οποία μπορεί και να μπορούμε,αναλόγως του περιστατικού να μην κάνουμε και εξαγωγές.(Για την ορθοδοντική ενηλίκων θα μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση).
  Μην ανησυχείτε αν θα καλυφθεί το κενό της εξαγωγής.Με το τέλος της ορθοδοντικής θεραπείας,τα δόντια θα είναι ευθυγραμμισμένα πλήρως.
  Επίσης η κάθε θεραπεία είναι σαν μαθηματική εξίσωση.Μπορεί να έχει και περισσότερες της μιας λύσεις.Μπορεί κάποιος να προτείνει ορθοδοντική χωρίς εξαγωγές.Μπορεί να ακούγεται δελεαστικό,αλλά ορισμένες φορές δεν ξέρω κατά πόσο είναι απόλυτα εφικτό.Το θέμα είναι κατά πόσο εμπιστεύεστε τον ορθοδοντικό που σας  προτείνει την οποιαδήποτε ορθοδοντική θεραπεία.
  Κλείνοντας και για να μην μακρυγορώ,η εξαγωγή δοντιών για ορθοδοντικούς σκοπούς είναι μια διαδικασία κατά τη διάρκεια της ορθοδοντικής θεραπείας.Όσο και σκληρό και αν ακούγεται,ορισμένες φορές πρέπει να γίνεται γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή για να βρούμε το διαθέσιμο χώρο για να ισιώσουν τα δόντια.
Ελπίζω να σας ενημέρωσα.Και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε
                        

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Γιατρέ..δε με πιάνει η αναισθησία!

Θέμα της σημερινής ανάρτησης αποτελεί η μη επιτυχημένη διενέργεια τοπικής αναισθησίας στις οδοντιατρικές πράξεις.Για την οδοντιατρική αναισθησία έχουμε μιλήσει σε παλαιότερη ανάρτηση.
  Συνήθως όταν έρχεται ο ασθενής για πρώτη φορά στο ιατρείο,παίρνουμε ένα ιατρικό-οδοντιατρικό ιστορικό.Σε αυτό το ατομικό ιστορικό εκτός των άλλων συχνά ρωτάμε αν ο ασθενής έχει ξανακάνει αναισθησία στον οδοντίατρο,για να είμαστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει κάποια αλλεργική αντίδραση ή καποιού άλλου είδους αντίδραση στο τοπικό αναισθητικό.Ορισμένες φορές παίρνουμε την εξής απάντηση

"Εμένα γιατρέ δεν με πιάνει καθόλου η αναισθησία.Την τελευταία φορά ο γιατρός μου έκανε τρεις αμπούλες!"

                  

Συνήθως η αποτυχία της αναισθησίας γίνεται σε οδοντιατρικές εργασίες στην κάτω γνάθο,στις οποίες γίνεται στελεχιαία αναισθησία του κάτω φατνιακού νεύρου.Η αναισθησία αυτή έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά αποτυχίας από όλες τις οδοντιατρικές αναισθησίες,φθάνοντας και το 20%,όταν οι άλλες φθάνουν χοντρικά το 1-5%.

Πού οφείλεται αυτό;

                              


Η απάντηση είναι πολύ δύσκολη,γιατί πραγματικά ακόμα δεν γνωρίζουμε στα σίγουρα.Και εξηγούμαι:

Η αναισθησία του κάτω φατνιακού νεύρου,βασίζεται σε ανατομικά στοιχεία,τα οποία δεν είναι κοινά σε κάθε ασθενή.Δηλαδή για να βρούμε το σημείο που πρέπει να μπει η βελόνα,για να αναισθητοποιήσει το νεύρο,βάζουμε σημάδι κάποια ανατομικά στοιχεία,μια και το νεύρο δεν φαινεται.
 
                        

  Συνήθως ,και πολύ περιληπτικά, λέμε στον ασθενή να ανοίξει όσο πιο πολύ μπορεί,και ψηλαφούμε το κόκκαλο της κάτω γνάθου από το εσωτερικό του στόματος,προσπαθώντας να βρούμε το μέσο του,όπου στην νοητή ευθεία είναι το σημείο όπου βρίσκεται το κάτω φατνιακό νεύρο.Στη συνέχεια η βελόνα κατευθείνεται προς το σημείο αυτό,από την αντίθετη πλευρά του στόματος,από το σημείο των προγομφίων.
  Τα ανατομικά αυτά στοιχεία δεν είναι κοινά για κάθε ασθενή και έτσι εμείς οι οδοντιατροι έχουμε ως γνώμονα το ότι η πλειοψηφία των ασθενών έχει δεδομένη ανατομία,οπότε η βελόνα θα πρέπει να μπει σε εκείνο το σημείο!Όταν όμως υπάρχει κάποια ανατομική παραλλαγή τότε δεν πιάνει η αναισθησία.Οι παραλλαγές μπορεί να είναι από παχύς βλεννογόνος στην περιοχή,διχασμός του νευρου,διαφορές στη θέση του πόρου οπου βρίσκεται το νεύρο κτλ.Πρόβλημα με την αναισθησία μπορεί να εμφανιστεί και σε περίπτωση που η περιοχή έχει φλεγμονή,για οποιοδήποτε λόγω πχ χρειάζεται απονεύρωση λόγω φλεγμoνής του νεύρου του δοντιού.
  Για να μην τα φορτώνουμε όλα στον ασθενή όμως πολλές φορές είναι και το θέμα της ικανότητας του οδοντιάτρου να βρεί το σωστό σημείο που πρέπει να μπει η βελόνα και να κάνει την αναισθησία με το σωστό τρόπο.Δυστυχώς αυτό εξαρτάται από τον κάθε ιατρό,οπότε αν δεν πετύχει η αναισθησία έχουμε την τάση να τα φορτώνουμε όλα στις ανατομικές παραλλαγές του ασθενούς!

                                 

   Έχει παρατηρηθεί ότι όταν είναι αγχωμένοι οι ασθενείς η αναισθησία δεν πιάνει αμέσως,αλλά αργεί πολύ με αποτέλεσμα να νομίζουμε ότι η πρώτη φορά ήταν αποτυχημένη και να την επαναλαμβάνουμε.Ο μηχανισμός αυτός δεν έχει διαλευκανθεί απόλυτα.Μπορεί να οφείλεται ότι λόγω άγχους ,δημιουργείται σύσπαση των αγγείων και δεν μπορεί να κυκλοφορήσει το αναισθητικό.Παλαιότερα λέγαμε ότι παράγεται ενδογενώς αδρεναλίνη,η οποία ανταγωνίζεται την αδρεναλίνη που χορηγείται με το φάρμακο,που χωρίς να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ήταν αρκετά αληθοφανές και οι ασθενείς το καταλάβαιναν. 
Σε κάθε περίπτωση ο ασθενής ανάλογα με το ιστορικό και τη σωματοδομή του μπορεί να δεχθεί έως 10 φύσιγγες με αδρεναλίνη 1:100.000(Φ.Φραγκίσκος "Τοπική αναισθησία και καταστολή στην Οδοντιατρική"σελ 84).
                    

  Ελπίζω να σας ενημέρωσα για τους λόγους που μπορεί να μην σας πιάνει η αναισθησία.Για να μη θεωρείτε ότι είσαστε..αναίσθητοι!
Και μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε!!