Γιατρέ..και το παιδί μου έχει θα τα ίδια προβλήματα στα δόντια με εμένα;

Θέμα της σημερινής ανάρτησης είναι ο φόβος των γονέων, ειδικά εκείνων που έχουν αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα από τα δόντια τους, σχετικά με την τύχη που θα έχουν τα δόντια των παιδιών τους.

Γιατρέ..και το παιδί μου έχει θα τα ίδια προβλήματα στα δόντια με εμένα;

Η απάντηση έχει πολλές παραμέτρους, κάποιες που σχετίζονται με τη βιολογία και κάποιες που σχετίζονται με τη ψυχολογία

Τι εννοώ;

Ειδικά για την τερηδόνα η αιτιολογική εξήγηση της εμφάνισης παλαιότερα της ήταν το κλασσικό διάγραμμα των ομόκεντρων κύκλων

που έλεγε ότι η τερηδόνα είναι αποτέλεσμα της τομής όλων αυτών των κύκλων (ξενιστή,διατροφής,χρόνου και μικροβίων).

Τα πράγματα έχουν αλλάξει και σήμερα η τερηδόνα θεωρείται ως διαταραχή στο ισοζύγιο μεταξύ προστατευτικών και παθολογικών παραγόντων που προκαλούν τη νόσο.

Επίσης σύμφωνα με το πολύ ωραίο άρθρο των Chaffee και συν που διάβασα (πατήστε εδώ για την περίληψη), η μητέρα μπορεί να μεταδώσει μικροβιακούς πληθυσμούς υπεύθυνους για την εμφάνιση τερηδόνας στα παιδιά.

Άρα βιολογικά έχει κάποια βάση αυτή η πεποίθηση περι ίδιων προβλημάτων σε γονείς και παιδιά, μια και οι γονείς μπορούν να δώσουν κάποια "βάρη", που θα προκαλέσουν διαταραχή στο ισοζύγιο και εμφάνιση τερηδόνας.

Πάμε τώρα στο ψυχολογικό κομμάτι :

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι γονείς γίνονται παραδείγματα προς μίμηση-πρότυπα για τα παιδιά τους και είναι υπεύθυνοι για την εγκατάσταση και μονιμοποίηση συνηθειών.

• Αν ο πατέρας ή η μητέρα δε θεωρεί σημαντικό να βουρτσίζει τα δόντια του, το ίδιο θα θεωρήσει και το παιδί
• Αν ο πατέρας ή η μητέρα δεν επιβλέπουν το παιδί κατά την άσκηση στοματικής υγιεινής ώστε να του γίνει βίωμα, τότε θα σίγουρα δε θα απομακρύνει καλά πέτρα, πλάκα, υπολείμματα τροφής οπότε είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσει προβληματα με τα δόντια του.
• Αν ο πατέρας ή η μητέρα δεν πηγαίνουν το παιδί στον οδοντίατρο ή θεωρούν ότι ο οδοντίατρος είναι μια τρομακτική εμπειρία, τότε και το παιδί θα υιοθετήσει αυτή τη συμπεριφορά.

Φυσικά δεν παραβλέπω ότι και γενετικοί λόγοι μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση προβλημάτων πχ ορθοδοντικής αιτιολογίας, παρά την τέλεια στοματική υγιεινή.

Το παιδί θα μοιάσει κάπου, άρα μπορεί να πάρει και τυχόν σκελετικά προβληματα των προγόνων του.

Εδώ οι συνειδητοποιημένοι γονείς θα δράσουν, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη δημιουργία του και όχι εκ των υστέρων, μετά από καιρό. Και εδώ σημαντικό ρόλο παίζει η διάγνωση, που μπορεί να γίνει έγκαιρα, αν το παιδί επισκέπεται τον οδοντίατρο ανά έξι μήνες ή ανα χρόνο και όχι μόνο όταν υπάρχει πρόβλημα


 Άρα λοιπόν είναι στο χέρι των γονέων να μην αποκτήσουν τα παιδιά τους τα ίδια προβληματα με τα δόντια τα οποία αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι


Ελπίζω να σας ενημέρωσα! Η γνώση είναι δύναμη.