Θέμα της σημερινής μας ανάρτησης και πρώτο μετά την Ανάσταση, αποτελεί ένα δύσκολο και ακανθώδες ζήτημα με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι οι νέας γενιάς οδοντίατροι :
Ο γιατρός θα καταγράψει την υπάρχουσα εικόνα, με τις τερηδονικές αλλοιώσεις ή αρχομενες βλάβες που θα βρει στο στόμα, θα καταγράψει τα σφραγίσματα και σε τι κατάσταση είναι, θα καταγράψει την περιοδοντική κατάσταση, το πως είναι δηλαδή τα ούλα και μπορεί να βγάλει και καποιες ακτινογραφίες (αν το κρίνει απαραίτητο) ή θα ζητήσει μια πανοραμική ακτινογραφία για να εκτιμηθεί καλύτερα η οδοντιατρική κατάσταση του ασθενούς , ειδικά αν δε θυμάται ο ασθενής με ακριβεια τι οδοντιατρικές επεμβάσεις έχει κάνει στο στόμα.
Ένας επίσης λόγος που έχει λογική η χρέωση της πρώτης επίσκεψης είναι ότι υπάρχουν αρκετοί ασθενείς που επισκέπτονται πολλούς σε αριθμό γιατρούς της ίδιας ειδικότητας και παίρνουν διαφορετικές ιατρικές γνώμες χωρίς να προχωρήσουν σε θεραπεία. Η οδοντιατρική επιστήμη δεν είναι τέχνη, σαν κάποιον τεχνίτη που σου δίνει μια προσφορά για μια δουλειά, και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Αυτόν το χρόνο που θα αφιερώσει ο γιατρός στη διάγνωση, θα μπορούσε να τον αφιερώσει στη θεραπεία ενός άλλου ασθενούς και να ανταμοιφθεί καλύτερα.
1.Δεν έχουν εκπαιδευτεί οι ασθενείς να πληρωνουν επίσκεψη στον οδοντίατρο. Αυτό μας το κληρονόμησαν οι παλιότερες γενιές οδοντιάτρων, οπως ανέφερα και στην αρχη της ανάρτησης.
Εκτος από θεραπευτικη (χειρουργική) ειδικότητα, είμαστε και παθολογική, δηλαδή διαγιγνώσκουμε.
Άρα το ότι πλήρωσαν για μια διάγνωση στον οδοντίατρο, ενώ κάτι τέτοιο δεν το έχουν συνηθίσει, το βλέπουν καχύποπτα και ορισμένες φορές χτυπάει άσχημα.
2. Αρκετοί από τη νέα γενιά οδοντιάτρων, το αφήνουν αυτό να συνεχιζεται, γιατί
Θα σας εξηγήσω όλες τις πτυχές της φαινομενικά αθώας ερώτησης και γιατί κάνω το διαχωρισμό μεταξύ παλαιάς και νέας γενιάς οδοντιάτρων.
Παλαιότερα οι εποχές της οδοντιατρικής διάγνωσης περιοριζονταν όχι αποκλειστικά αλλά κατά μεγάλο βαθμό στη συμπτωματική αντιμετώπιση δηλαδή αντιμετωπιζαν τον πόνο του δοντιού με σχετικά απλά σχέδια θεραπείας δηλαδή :
-Πονάει το δόντι μου γιατρέ.
-Για άνοιξε το στόμα σου.Εξαγωγή και μετά προσθετική
-Δηλαδή;
-Κάτι ακινητο αν μπαίνει αλλιώς κάτι κινητό πχ μηχανάκι ή μασέλα
Τα αρχικά ραντεβού, δηλαδή το αρχικό ραντεβού διάγνωσης και κατάστρωσης σχεδίου θεραπείας των γιατρών ήταν πεντάλεπτα ή δεκάλεπτα. επίσης είχαν τόση δουλειά που δεν τους ενδιέφερε πρακτικά να δαπανήσουν 5 λεπτά για μα αδρή διάγνωση, μια και 8 στους 10 ασθενείς θα έκαναν μια θεραπεία, συνηθως προσθετικής, που θα άφηνε μεγάλο περιθώριο κέρδους στο ιατρείο.Ούτε ιατρικό ιστορικό, ούτε οδοντιατρικό ιστορικό, ούτε ακτινογραφία ούτε τίποτα
Τα σωστά πρώτα ραντεβού είναι περίπου μισή ώρα με 45 λεπτά. Λαμβάνεται ιατρικό και οδοντιατρικο ιστορικό, προσπαθεί ο οδοντίατρος να καταγράψει το οδοντιατρικό προφίλ του ασθενούς (διατροφικες συνήθειες και τρόπο ζωής), για να τον εντάξει σε ενα θεραπευτικό πρωτόκολλο, ανάλογα με το βαθμό τερηδονικού κινδύνου
Υπενθυμίζω ότι ο βαθμός τερηδονικού κινδύνου, είναι η πιθανότητα να εμφανίσει ενα άτομα τερηδονικές βλάβες ή να εξελιχθούν αρχόμενες αλλοιώσεις σε δεδομένο χρονικό διάστημα.
Ο γιατρός θα καταγράψει την υπάρχουσα εικόνα, με τις τερηδονικές αλλοιώσεις ή αρχομενες βλάβες που θα βρει στο στόμα, θα καταγράψει τα σφραγίσματα και σε τι κατάσταση είναι, θα καταγράψει την περιοδοντική κατάσταση, το πως είναι δηλαδή τα ούλα και μπορεί να βγάλει και καποιες ακτινογραφίες (αν το κρίνει απαραίτητο) ή θα ζητήσει μια πανοραμική ακτινογραφία για να εκτιμηθεί καλύτερα η οδοντιατρική κατάσταση του ασθενούς , ειδικά αν δε θυμάται ο ασθενής με ακριβεια τι οδοντιατρικές επεμβάσεις έχει κάνει στο στόμα.
Εγώ στους ασθενεις μου, δείχνω τα ενδοστοματικά ευρήματα είτε με τη χρήση ενδοστοματικής κάμερας ή με τη χρήση φωτογραφιων από το ίδιο τους το στόμα. Για να τους οπτικοποιήσω την κατάσταση και να τους κάνω κοινωνούς και βοηθούς μου στην οδοντιατρική θεραπεία. Για τη χρήση ενδοστοματικής κάμερας έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερη ανάρτηση (πατήστε εδώ για την ανάρτηση περί ενδοστοματικής καμερας)
Και φυσικά ύστερα από αυτό θα κάνει ένα πρώιμο σχέδιο θεραπείας και έναν αδρό υπολογισμό του κόστους θεραπείας.
Όλα αυτά έχουν ένα χρόνο από πλευράς γιατρού. Ένα χρόνο που κατά τη γνώμη μου πρέπει να ανταμοιφθει.
Ξαναλέω και υπερτονίζω "Τα σωστά πρώτα ραντεβού". Όχι τα πεπαλαιωμένα και παλιού τύπου πρώτα ραντεβού, σαν αυτά που ανέφερα στην αρχή της ανάρτησης.
Ένας επίσης λόγος που έχει λογική η χρέωση της πρώτης επίσκεψης είναι ότι υπάρχουν αρκετοί ασθενείς που επισκέπτονται πολλούς σε αριθμό γιατρούς της ίδιας ειδικότητας και παίρνουν διαφορετικές ιατρικές γνώμες χωρίς να προχωρήσουν σε θεραπεία. Η οδοντιατρική επιστήμη δεν είναι τέχνη, σαν κάποιον τεχνίτη που σου δίνει μια προσφορά για μια δουλειά, και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Αυτόν το χρόνο που θα αφιερώσει ο γιατρός στη διάγνωση, θα μπορούσε να τον αφιερώσει στη θεραπεία ενός άλλου ασθενούς και να ανταμοιφθεί καλύτερα.
Στο χρόνο που αφιερώνει ο γιατρός για μια διαγνωση, γιατί σέβεται τον ασθενή που μπηκε στο ιατρείο αναζητώντας θεραπεία, θα μπορούσε να κάνει πχ ενα σφράγισμα σε άλλον ασθενή.
Πάμε τώρα να δούμε που χωλαίνει ο συλλογισμός και γιατί η τακτική αυτή μπορεί να διώξει μελλοντικούς ασθενείς :
Όμως σε ποια άλλη ιατρική ειδικότητα θα πήγαινε κανείς για ιατρική επίσκεψη, και δε θα πλήρωνε;
Εκτος από θεραπευτικη (χειρουργική) ειδικότητα, είμαστε και παθολογική, δηλαδή διαγιγνώσκουμε.
Άρα το ότι πλήρωσαν για μια διάγνωση στον οδοντίατρο, ενώ κάτι τέτοιο δεν το έχουν συνηθίσει, το βλέπουν καχύποπτα και ορισμένες φορές χτυπάει άσχημα.
Έλα-μωρέ-έτσι-το-βρήκα. Εγώ θα το αλλάξω; Θα χάσω πελάτες.
Μα ο ασθενής δεν είναι μόνο πελάτης. Είναι και πάσχων. Αν δεν έχει ο γιατρός κίνητρο να αφιερώσει το 100% των γνώσεων του, γιατί πχ του στερεί χρόνο από ενα σφράγισμα, πώς θα κάνει σωστή διάγνωση; Πώς θα χρησιμοποιήσει τα κατάλληλα εργαλεία αν σκέφτεται ενδόμυχα :
Αυτόν πχ τον ανιχνευτήρα,που δεν έχω δεύτερο,θελω να το χρησιμοποιήσω για το ραντεβού του απογεύματος και δε θα βάλω άλλο κλίβανο να τα αποστειρώσω. Άρα θα κάνω τη δουλειά μου με κάτι άλλο,που θα μου βγάλει περίπου το ίδιο αποτέλεσμα.
Για τους παραπάνω λόγους, συνήθως ζητάω (ένα μικρό αλλά λογικό ποσό) χρέωση επίσκεψης.
Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που ούτε εγώ δε ζητάω χρέωση επίσκεψης για πρώτο ραντεβού διάγνωσης και κατάστρωσης σχεδίου θεραπείας. Είτε γιατί με το πρώτο ραντεβού γίνεται ένας καθαρισμός, είτε είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα προχωρήσει ο ασθενής με τη θεραπεία, είτε γιατί συντρέχουν άλλοι λόγοι, μια και η εποχή μας είναι εποχή οικονομικής κρίσης και λειτουργω όχι με γνώμονα το κέρδος αλλά με άξονα τον ασθενή.
Αν ο/η ασθενής δεν είναι ικανοποιημένος με την διάγνωση και το σχέδιο θεραπείας ή επιθυμεί και μια άλλη γνώμη ή να το σκεφτεί, πράγμα πολύ φυσικό, του δίνω το σχέδιο θεραπείας γραπτώς και τον αφήνω να το σκεφτεί με την ησυχία του. Επίσης ορισμένες φορές έχω προτείνει να αφήσει το αντίτιμο της επίσκεψης το οποίο θα εκπέσει από την θεραπεία, αν αυτός/η επιθυμήσει την υλοποίηση της. Δηλαδή θα έχει έκπτωση, τα χρήματα που έδωσε για επίσκεψη.Αλλά το κάνω με την καρδιά μου και επειδή θελω και όχι επειδή καποιος με αναγκάζει ή δεν το θίγει καθόλου, οπότε το αφήνω.
Γιατί η επιστήμη μου μου αρέσει και προσπαθώ να γίνω καλύτερος για εμένα αλλά και να υπηρετήσω το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ζω και εργάζομαι.Φυσικά εκτός από το να το υπηρετήσω, προσπαθώ και να το επιμορφώσω. Και αυτός είναι ο λόγος που έκανα και το ιστολόγιο.
Ποιες είναι οι απόψεις σας;
Περιμένω τις απαντήσεις σας γιατί το θέμα με ενδιαφέρει να το δω από πολλές οπτικές.
Ελπίζω να σας έδωσα τροφή για σκέψη. Και μέχρι την επόμενη φορά..μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου